Ένα τηλέφωνο πληρωμής

Για χρόνια, αν έλειπες από το σπίτι και ήθελες να κάνεις ένα τηλεφώνημα, τα τηλέφωνα επί πληρωμή ήταν η μόνη σου επιλογή. Ακόμη και τώρα που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τηλέφωνα στις τσέπες μας, τα τηλέφωνα επί πληρωμή δεν πάνε πουθενά. Η FCC προτείνει να τα έχετε σε ορισμένα μέρη για λόγους δημόσιας ασφάλειας ή ευημερίας (όπως έξω από ένα αστυνομικό τμήμα, όπου μπορεί να χρειαστεί να τηλεφωνήσετε μετά τη σύλληψή σας). Τα τηλέφωνα επί πληρωμή καταφέρνουν να συνδέουν κλήσεις, να ορίζουν τιμές και να εισπράττουν με ακρίβεια την πληρωμή χρησιμοποιώντας μόνο ηλεκτρική ενέργεια που αντλείται από την τηλεφωνική γραμμή. Είναι επίσης βασικά αλεξίσφαιρα, σχεδιασμένα για να αντέχουν κάθε είδους βανδαλισμούς και κλοπές.

Στη δεκαετία του 1980, οι τηλεφωνικές εταιρείες που κατείχαν τις τηλεφωνικές γραμμές του έθνους απαιτούσαν από τα τηλέφωνα να αντλούν ρεύμα μόνο όταν χρησιμοποιούνται. Όταν το ακουστικό αφαιρεθεί από τη βάση, ο μοχλός απελευθερώνει και ενεργοποιεί το διακόπτη γάντζου . Αυτό επιτρέπει στο τηλέφωνο να αρχίσει να αντλεί ισχύ, δίνοντας στον χρήστη έναν τόνο κλήσης—το σήμα ότι το τηλέφωνο είναι έτοιμο για χρήση. Κατά τη διάρκεια μιας κλήσης, τα 48 volt ηλεκτρικής ενέργειας που παρέχονται από τις τηλεφωνικές γραμμές τροφοδοτούν όλα τα ηλεκτρονικά του τηλεφώνου, συμπεριλαμβανομένου, κυρίως, του κύριου ελεγκτή και της οθόνης LCD. Το τηλέφωνο διαθέτει επαναφορτιζόμενη μπαταρία NiCd που χρησιμοποιείται για έναν μόνο σκοπό: Όταν το ακουστικό αντικαθίσταται στη βάση, το τηλέφωνο πρέπει είτε να καταβάλει την πληρωμή για την κλήση είτε να επιστρέψει κέρματα στον καλούντα. Κάθε κλήση φορτίζει την μπαταρία τόσο όσο για να πραγματοποιηθεί αυτή η λειτουργία.